Nolina stopa słonia
Nolina znana jest pod wieloma nazwami m.in. beukarnea wygięta, drzewo butelkowe, małpie drzewo, grudkowaty pień oraz najbardziej popularna stopa słonia. Posiada pękatą łodygę, ze szczytu której wyrastają kępy liści przypominając koński ogon, dlatego można o niej również powiedzieć Ogon Pony. Liście są długie, wąskie, spiczaste, na wierzchu szorstkie o ostrych brzegach, na końcach lubią się kręcić w spiralę. Po latach uprawiania noliny możemy doczekać się kwiatostanów składających się z białozielonkawych kwiatów.
Nolina pochodzi z Meksyku. Razem z kaktusami rośnie na suchych płaskowyżach meksykańskich. Jest spokrewniona z Jukką – należą do rodziny liliowatych (Liliaceae) W Polsce może być uprawiana jedynie jako roślina doniczkowa. Jest to roślina długowieczna i rośnie bardzo wolno, najczęściej spotykane egzemplarze mają po 30-60 cm, ale przy odpowiedniej pielęgnacji po wielu latach może osiągnąć wysokość nawet 2m.
Stanowisko
Najlepszym stanowiskiem dla Noliny będzie jasne, a latem nawet słoneczne miejsce. Powinniśmy jej zapewnić temperaturę w granicach 20-25°C. W lecie możemy ją śmiało wystawić na taras lub balkon, jednak należy to zrobić stopniowo, gdyż nagłe wystawienie na ostre słońce może spowodować poparzenie liści.
Podlewanie
Dzięki specyficznej, pękatej łodydze Noliny podlewamy ją bardzo rzadko. Rzadko, ale obficie, w momencie, gdy podłoże dobrze przeschnie. Wiosną i latem należy podlewać powoli, tak aby ziemia dobrze nasiąkła wodą. Zimą podlewanie należy ograniczyć do minimum. Nawozimy ją latem nawozem do roślin zielonych.
Przesadzanie